طیف‌سنج‌های انتشار اتمی و انتشار نوری
به روز رسانی شده در ۱۴۰۳/۱۱/۱۶ زمان مطالعه 10 دقیقه
گسیل اتمی و طیف‌سنج‌های نشر نوری غلظت آنالیت را از طریق اندازه‌گیری کمی انتشار نوری از اتم‌های برانگیخته تعیین می‌کنند. اتم های آنالیت در محلول به داخل ناحیه تحریک آسپیره می شوند، جایی که با شعله، تخلیه یا پلاسما، حل، تبخیر و اتمیزه می شوند. این منابع اتمیزه سازی با دمای بالا انرژی کافی برای ارتقاء اتم ها به سطوح انرژی بالا را فراهم می کنند. اتم ها با انتشار نور به سطوح پایین تر تجزیه می شوند. از آنجایی که انتقال بین سطوح انرژی اتمی متمایز است، خطوط انتشار در طیف‌ها باریک هستند. طیف نمونه‌های حاوی عناصر زیادی می‌تواند بسیار متراکم باشد و جداسازی طیفی انتقال‌های اتمی نزدیک به یک طیف‌سنج با وضوح بالا نیاز دارد. از آنجایی که تمام اتم های یک نمونه به طور همزمان برانگیخته می شوند، می توان آنها را به طور همزمان با استفاده از یک پلی کروماتور با آشکارسازهای متعدد شناسایی کرد. این توانایی برای اندازه گیری همزمان چندین عنصر، مزیت اصلی AES در مقایسه با طیف سنجی جذب اتمی (AA) است.
نمایش همه تولیدکنندگان طیف‌سنج‌های انتشار اتمی و انتشار نوری
ویژگی ها
طیف‌سنج‌های گسیل اتمی و گسیل نوری همه اشکال انتشار از اتم‌ها را مشخص می‌کنند. اینها عمدتاً الکترون ها، اشعه ایکس و فوتون های نوری هستند. بنابراین، AES باید شامل اندازه گیری طیفی همه انواع انتشارات اتمی باشد.
انواع
انتشار نوری تشعشعات در محدوده نوری، یعنی UV-Vis-IR را توصیف می کند. چنین گسیل‌هایی مشخصاً با انتشار در طول موج‌های بسیار کوتاه (اشعه ایکس و پرتوهای گاما) و با انتشار در طول‌موج‌های بلند (امواج دور-IR و رادیویی) متفاوت است. به طور خاص، انواع مختلفی از ابزار برای تشخیص آنها استفاده می شود. انتشار نوری عموما با طیف سنج های نوری تشخیص داده می شود.
بنابراین OES بخشی از AES است و تمام تکنیک های مورد علاقه را می توان AES نامید، اما از آنجایی که همه آنها به طور انحصاری انتشار نوری را با طیف سنج های نوری اندازه گیری می کنند، استفاده از OES بسیار دقیق تر است.
منبع