آسانسورها نوعی وسیله حمل و نقل عمودی هستند که افراد یا کالاها را بین طبقات ساختمان، کشتی یا سازه های دیگر جابه جا می کنند. آسانسورها معمولاً توسط موتورهای الکتریکی که کابل های کششی و سیستم های وزنه تعادل مانند وینچ را به حرکت در می آورند، کار می کنند، اگرچه برخی پمپ ها مایع هیدرولیک پمپ می کنند. بالابر پیستونی استوانه ای جک مانند.

در کشاورزی و تولید، آسانسور به هر نوع وسیله انتقالی گفته می شود که برای بالا بردن مواد به صورت جریانی پیوسته به داخل سطل ها یا سیلوها استفاده می شود . یا زنجیر و پارو یا دوشاخه برای آسانسورهای یونجه. آسانسورها اغلب یک الزام قانونی در ساختمانهای چند طبقه جدید هستند، به ویژه در جاهایی که رمپ ویلچر غیرعملی است. همچنین برخی از آسانسورها وجود دارند که علاوه بر بالا و پایین رفتن معمول، می توانند به طرفین بروند.

با توجه به سرعت، می توان آن را به آسانسورهای کم سرعت (4 متر بر ثانیه پایین)، آسانسورهای سریع از 4 تا 12 متر بر ثانیه و آسانسورهای پرسرعت (12 متر بر ثانیه یا بیشتر) تقسیم کرد. آسانسورهای هیدرولیک در اواسط قرن نوزدهم ظاهر شدند و هنوز هم در ساختمان های کم ارتفاع استفاده می شوند.

در سال 1852، E.G. Otis از ایالات متحده یک اهرم ایمنی بالابر طناب ایجاد کرد.

در دهه 1980، درایو پیشرفت های بیشتری کرد، مانند درایو از طریق غلتک سیم پیچ کمربند محرک، استفاده از وزن تعادل و غیره.

در اواخر قرن نوزدهم، چرخ اصطکاکی ارتفاع بالابر آسانسور را بسیار افزایش داد.

در پایان قرن بیستم، آسانسور از دستگاه کشش سنکرون آهنربای دائمی به عنوان نیرو استفاده کرد. کاهش قابل توجه مساحت مربوط به موتورخانه است و مزایای مصرف کم انرژی، صرفه جویی در مصرف انرژی و راندمان، افزایش سرعت و غیره را دارد که به شدت املاک و مستغلات را افزایش می دهد.

نوع آسانسور

با توجه به کاربرد آنها، آسانسور را می توان به آسانسور مسافری ، آسانسور باری ، آسانسور تخت بیمارستانی ، آسانسور مسکونی، آسانسور خراب، آسانسور گشت و گذار و آسانسور دریایی تقسیم کرد که هنگام خرید آسانسور باید به آنها توجه نمود. با توجه به سرعت دویدن، می توان آن را به آسانسورهای فوق سریع (سرعت بیش از 6 متر بر ثانیه)، آسانسورهای پرسرعت (سرعت 2.5 تا 6 متر بر ثانیه)، آسانسورهای سرعت متوسط (سرعت بیش از 1 متر بر ثانیه) تقسیم کرد. و کمتر یا مساوی 2 متر) / ثانیه (سرعت 1 متر بر ثانیه یا کمتر).

پیکربندی آسانسور

در زیر به اختصار به معرفی اجزای مهم آسانسور می پردازیم:

فضا: قسمت اتاق، قسمت دروازه و گودال، قسمت ماشین، قسمت فرود.
سیستم

سیستم کششی:

وظیفه اصلی سیستم کششی خروجی و انتقال انرژی است، به طوری که آسانسور کار می کند. سیستم کشش از ماشین کشش، طناب کششی، چرخ راهنما پیکربندی چرخ ضد طناب تشکیل شده است.

سیستم فرمان:

عملکرد اصلی سیستم فرمان محدود کردن آزادی حرکت وسیله نقلیه و وزنه تعادل است بطوری که وسیله نقلیه و وزنه تعادل فقط در امتداد ریل راهنما به بالا و پایین حرکت می کنند. سیستم فرمان عمدتاً از ریل های راهنما، کفش های راهنما و ریل های راهنما تشکیل شده است.

ماشین:

کابین یکی از اجزای آسانسور است که مسافر و کالا را جابجا می کند و جزء کار آسانسور است. این خودرو از شاسی خودرو و بدنه خودرو تشکیل شده است. سیستم درب: وظیفه اصلی سیستم درب آب بندی ورودی فرود و ورودی خودرو است. سیستم درب شامل درب خودرو، درب فرود، دستگاه بازکن درب، دستگاه قفل درب می باشد.

سیستم تعادل وزن:

وظیفه اصلی این سیستم تعادل وزن خودرو است. در حین کار آسانسور، اختلاف وزن بین کابین و وزنه تعادل را می توان در حداکثر حد مجاز نگه داشت و کشش آسانسور طبیعی است. این سیستم عمدتاً توسط دستگاه توزین و توزین است.

سیستم درایو الکتریکی:

صرفه جویی در انرژی، اجرای کنترل سرعت آسانسور است. سیستم کشش الکتریکی از موتور کشش، سیستم منبع تغذیه، دستگاه بازخورد سرعت، کنترل کننده سرعت موتور و غیره تشکیل شده است.

سیستم کنترل الکتریکی:

وظیفه اصلی سیستم کنترل الکتریکی، راه اندازی و کنترل آسانسور است. سیستم کنترل الکتریکی عمدتا توسط کنترل کننده، دستگاه نمایش موقعیت، پانل کنترل (کابینت)، دستگاه تراز، دستگاه لایه بندی و سایر اجزاء.

سیستم ایمنی:

برای اطمینان از استفاده ایمن از آسانسور برای جلوگیری از هر گونه حادثه ای که ایمنی شخصی را تهدید می کند. محدود کننده سرعت آسانسور، تجهیزات ایمنی، گیره طناب، بافر، پنل لمسی ایمنی، قفل درب فرود، پنجره های ایمنی آسانسور، دستگاه محدود کننده اضافه بار آسانسور، دستگاه سوئیچ محدود.

تکنولوژی کاربردی

1. تشخیص کاملا دیجیتال فناوری مسافر (برای شناسایی همه مسافران قبل از ورود به آسانسور، از جمله تشخیص چشم و اثر انگشت)

2. فناوری کنترل ایمنی دیجیتال هوشمند (از طریق سیستم شناسایی مسافر یا کارت مغناطیسی و تجهیزات مانیتورینگ دیجیتال، ورود افراد خارجی ممنوع)

3. نسل چهارم تکنولوژی آسانسور بدون اتاق ماشین (میزبان باید از ریل راهنما و کابین جدا شود، پژواک رزونانس وجود ندارد، سرعت می تواند به 2.0M/S یا بیشتر برسد، حداکثر می تواند در 30 یا بیشتر استفاده شود. .)

4. فن آوری ایمنی دو طرفه (تجهیزات ایمنی دو طرفه، محدود کننده سرعت دو طرفه باید در اروپا استفاده شود، و چین به طور گسترده استفاده می شود)

5. فن آوری نصب سریع (برای تغییر گذشته، روش نصب آسانسور، برای مونتاژ سریع)

6. فن آوری های صرفه جویی در انرژی (استفاده از فناوری های صرفه جویی در انرژی برای کارآمدتر کردن آسانسور)

7. فناوری مانیتورینگ دیجیتال (استفاده کامل از مانیتورینگ رایانه و کنترل آسانسور)

8. دستگاه کنترل از راه دور و زنگ بی سیم (در صورت از کار افتادن آسانسور، آسانسور می تواند از طریق دستگاه بی سیم به تلفن همراه پیغام دهد.

انواع آسانسور

بر اساس نحوه عملکرد و طراحی آسانسور ها، می توان آسانسور ها را به انواع مختلفی از جمله آسانسورهای کششی، هیدرولیک، MRL، مغناطیسی و وینچی و… تقسیم بندی کرد که در ادامه مقاله به توضیح مختصری درباره بعضی از آن ها خواهیم پرداخت. البته امروزه با استفاده از تکنولوژی های جدید آسانسورهای دیگری مانند آسانسورهای پنوماتیک نیز وجود دارند.

آسانسورهای کششی

ماشین‌های گیربکس با موتورهای الکتریکی کار می‌کنند. ماشین‌های چرخ دنده برای کنترل حرکت مکانیکی کابین آسانسور از طریق طناب‌های بالابر فولادی روی درایو متصل به گیربکس که توسط یک موتور پرسرعت به حرکت در می‌آید استفاده می‌شود. این ماشین‌ها عموما بهترین انتخاب برای استفاده هستند. کشش پایین یا کشش بالا برای سرعت تا 3 متر بر ثانیه (500 فوت در دقیقه).

از لحاظ تاریخی، موتورهای AC برای ماشین‌های آسانسور تک‌سرعته یا دوسرعته بر اساس هزینه‌ها و کاربردهای کم‌مصرف استفاده می‌شد، جایی که سرعت کابین و راحتی سرنشینان مشکل‌تر نبود، اما برای سرعت‌های بالاتر و ظرفیت‌های بزرگ‌تر، نیاز به بی‌نهایت متغیر بود. کنترل سرعت ماشین کشش به یک مسئله تبدیل می شود. این آسانسورها که پس از آسانسورهای هیدرولیکی یکی از پرطرفدارترین آسانسورها هستند، انتخاب بسیار مناسبی برای فضاهای بزرگ است و شما نیز برای خرید آسانسور کششی گیربکس دار می توانید با کارشناسان تکنوناطا تماس حاصل کنید.

بنابراین، ماشین‌های DC با درایو ژنراتور راه‌حل ترجیحی بودند، و حالت MG نیز معمولاً توسط کنترل‌کننده آسانسور به‌صورت رله‌ای تغذیه می‌شد، که مزیت دیگری داشت که آسانسورها را از بقیه سیستم الکتریکی ساختمان جدا می‌کرد و در نتیجه توان گذرا را حذف می‌کرد. افزایش جریان برق در ساختمان به دلیل راه اندازی و توقف موتورها و همچنین تداخل سایر تجهیزات الکتریکی ناشی از کنتاکتورهای رله قوس در سیستم کنترل.

آسانسورهای هیدرولیک

آسانسورهای هیدرولیک معمولی. آنها از سیلندر هیدرولیک زیرزمینی استفاده می کنند. آنها برای ساختمان های سطح پایین از دو تا پنج طبقه (گاهی اوقات اما بندرت شش تا هشت طبقه) بسیار رایج هستند و سرعت آنها در حدود 1 متر در ثانیه (200 فوت در دقیقه) است. ) برای کاربردهای ارتفاع بالاتر، ممکن است از یک سیلندر هیدرولیک تلسکوپی استفاده شود.

آسانسورهای هیدرولیک در دهه 1970 توسعه یافتند و از یک جفت سیلندر در بالای سطح زمین استفاده می کردند که آن را برای ساختمان های حساس به محیط زیست یا هزینه های دو، سه یا چهار طبقه کاربردی می کند.

بالابرهای طناب هیدرولیک از سیلندرهای روی زمین و یک سیستم طناب استفاده می کنند که به بالابر اجازه می دهد تا دورتر از پیستون حرکت کند.

پیچیدگی مکانیکی کمتر آسانسورهای هیدرولیک در مقایسه با آسانسورهای کششی آنها را برای نصب در ارتفاع کم و کم تردد ایده آل می کند . این انرژی هنگامی که از وزن خود پایین می آید از بین می رود. جریان بالای پمپ در هنگام راه اندازی همچنین باعث افزایش تقاضا برای سیستم الکتریکی ساختمان می شود. همچنین نگرانی های زیست محیطی در صورت نشت سیلندر بالابر به زمین وجود دارد.

نسل اخیر آسانسورهای کششی کم‌هزینه و بدون ماشین که با پیشرفت‌هایی در کوچک‌سازی موتورهای کششی و سیستم‌های کنترل امکان‌پذیر شده است، برتری آسانسور هیدرولیک را برای بازار سنتی آن به چالش می‌کشد.

آسانسورهای محرک الکترومغناطیسی

آسانسورهای بدون کابل که از نیروی محرکه الکترومغناطیسی استفاده می کنند و می توانند به صورت عمودی و افقی حرکت کنند، توسط شرکت مهندسی آلمانی ThyssenKrupp برای استفاده در ساختمان های با تراکم بالا ساخته شده اند.

آسانسور صعودی

آسانسور صعودی یک آسانسور صعودی خودکششی است که می تواند توسط یک موتور الکتریکی یا موتور احتراقی به حرکت درآید. آسانسورهای کوهنوردی در دکل ها یا برج ها برای دسترسی آسان به قسمت هایی از چنین سازه هایی مانند چراغ های ایمنی هوانوردی برای تعمیر و نگهداری استفاده می شوند. به عنوان مثال می توان به برج های مهتاب در آستین، تگزاس اشاره کرد که در آن آسانسور تنها یک نفر و تجهیزات نگهداری را حمل می کند.

بالابر هوایی

آسانسوری از این نوع از یک خلاء در بالای کابین و یک شیر در بالای "شفت" برای حرکت کابین به سمت بالا و بستن دریچه استفاده می کند تا کابین را در همان سطح نگه دارد. از دیافراگم یا پیستون به عنوان یک در صورت افزایش ناگهانی فشار در بالای کابین، "ترمز" را انجام دهید. برای پایین آمدن، دریچه باز می شود تا هوا بتواند در بالای "شفت" به پایین فشار بیاورد و به کابین اجازه می دهد تا با وزن خود پایین بیاید.

این همچنین به این معنی است که در صورت قطع برق، کابین به طور خودکار پایین می آید. "شفت" از اکریلیک ساخته شده است و به دلیل شکل توربین پمپ خلاء همیشه دایره ای است. به منظور حفظ هوای داخل کابین. با توجه به محدودیت‌های فنی، این ویژگی آسانسورها ظرفیت پایینی دارند و معمولاً مسافرین 1:3 و حداکثر 525 پوند را امکان پذیر می‌سازند.

تعمیر آسانسور

یکی دیگر از بهبودهای صرفه جویی در انرژی، درایو بازسازی است که مشابه ترمز احیا کننده در وسایل نقلیه عمل می کند و از موتور آسانسور به عنوان ژنراتور استفاده می کند تا مقداری از انرژی پتانسیل گرانشی را که از یک کابین پر یا کابین خالی پایین می آید و آن را به داخل ساختمان باز می گرداند، جذب کند. سیستم الکتریکی.

منبع: technonata

آسانسورهای اسکله