اطلاعات کلی

جوشکاری قوسی کربنی یکی از قدیمی ‌ترین روش ‌های جوشکاری است که در آن از یک الکترود کربنی به عنوان منبع حرارت استفاده می‌ شود. این روش گرچه امروزه به دلیل ظهور روش‌ های جدیدتر مانند TIG و MIG کمتر مورد استفاده قرار می‌ گیرد، اما همچنان در برخی صنایع خاص کاربرد دارد. در این مقاله به معرفی کامل و تاریخچه این نوع جوشکاری می پردازیم.

از سوی دیگر، در دنیای رقابتی امروزی، استفاده از تکنیک‌های قدیمی مانند جوشکاری قوسی کربنی می‌تواند به عنوان یک پودیوم تبلیغاتی برای ارتقای برند شما عمل کند. با ارائه خدماتی که نه تنها عملکرد فنی بالا دارند بلکه میراث صنعتی و تکنولوژی‌های نوین را نیز تلفیق می‌کنند، کسب و کار شما می‌تواند جایگاه ویژه‌ای در صنعت به دست آورد و از رقبا پیشی بگیرد.

جهت کسب اطلاعات بیشتربه سایت Taksaan.irمراجعه کنید.

جوشکاری قوسی کربنی (CAW) + معرفی انواع و کاربردهای آن - برش لیزر پرشیا

اجزای اصلی جوشکاری قوس کربنی

این نوع جوشکاری دارای اجزای خاص و اصلی می باشد که شامل موارد زیر می باشند:

الکترود کربنی: میله ‌ای از جنس کربن یا گرافیت که وظیفه ایجاد قوس و تأمین گرمای لازم را برعهده دارد. الکترود های کربنی معمولاً با یک پوشش مسی نازک پوشیده می ‌شوند تا هدایت الکتریکی و مقاومت آن‌ها بهبود یابد.
منبع تغذیه: این منبع جریان مستقیم (DC) یا متناوب (AC) را برای ایجاد قوس تأمین می‌ کند. در این روش اغلب از جریان مستقیم استفاده می ‌شود.
قوس الکتریکی: قوس الکتریکی زمانی ایجاد می‌ شود که جریان الکتریکی از الکترود به فلز پایه منتقل شود و گرمای زیاد ناشی از آن موجب ذوب فلزات می‌ شود.

انواع جوشکاری قوسی کربنی

جوشکاری قوسی کربنی، با وجود قدمت و سادگی، انواع مختلفی دارد که هر یک برای کاربردهای خاصی مناسب است. این تنوع به دلیل تفاوت در نوع الکترود کربنی، گاز محافظ، جریان برق و تکنیک اجرایی ایجاد می ‌شود. در ادامه به برخی از انواع مهم جوشکاری قوسی کربنی اشاره می‌ کنیم:

بر اساس نوع گاز محافظ

جوشکاری قوسی کربنی بدون گاز محافظ (CAW-S): در این روش، از گاز محافظ استفاده نمی ‌شود و الکترود مستقیماً با فلز پایه در تماس است.
جوشکاری قوسی کربنی با گاز محافظ (CAW-G): در این روش از گازهای محافظ مانند آرگون یا هلیوم برای محافظت از قوس و جلوگیری از اکسیداسیون فلز استفاده می‌ شود.

بر اساس نوع جریان برق

جوشکاری قوسی کربنی با جریان مستقیم (DC): در این روش، از جریان مستقیم برای ایجاد قوس استفاده می‌ شود. این نوع جوشکاری برای جوشکاری فلزات ضخیم و ایجاد نفوذ عمیق مناسب است.
جوشکاری قوسی کربنی با جریان متناوب (AC): در این نوع جوشکاری، از جریان متناوب برای ایجاد قوس استفاده می‌ شود. این نوع جوشکاری برای جوشکاری فلزات نازک و آلیاژهای آلومینیوم مناسب است.

بر اساس نوع الکترود کربنی

الکترود کربنی خالص: این نوع الکترود از کربن خالص ساخته شده و برای جوشکاری عمومی استفاده می‌ شود.
الکترود کربنی آغشته: این نوع الکترود با مواد مختلفی مانند فلزات قلیایی آغشته شده و برای بهبود خواص جوش استفاده می‌ شود.

بر اساس تکنیک اجرا

جوشکاری قوسی کربنی دستی: در این روش، جوشکار به صورت دستی الکترود را هدایت می‌ کند.
جوشکاری قوسی کربنی اتوماتیک: در این نوع، از دستگاه‌ های اتوماتیک برای هدایت الکترود و کنترل پارامترهای جوشکاری استفاده می ‌شود.

مزایای جوشکاری قوسی کربنی

در این بخش به مزایای این نوع جوشکاری می پردازیم، این مزایا عبارتند از:

هزینه پایین: الکترود کربنی ارزان‌ تر از الکترودهای فلزی است.
دقت بالا: به دلیل کنترل دقیق حرارت و قوس، برای جوشکاری قطعات نازک و حساس مناسب است.
سادگی تجهیزات: تجهیزات مورد نیاز برای این روش نسبت به روش‌ های جدیدتر ساده‌ تر و ارزان ‌تر است.
قابلیت حمل: دستگاه‌ های جوشکاری قوسی کربنی معمولاً کوچک و قابل حمل هستند که این امر موجب می ‌شود در مکان ‌های مختلف قابل استفاده باشند.
قابلیت جوشکاری فلزات مختلف: این روش برای جوشکاری طیف وسیعی از فلزات قابل استفاده است.

معایب جوشکاری قوسی کربنی CAW

از جمله معایب این روش جوشکاری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تولید جرقه و دود زیاد: در این روش، جرقه و دود زیادی تولید می‌ شود که ممکن است خطرناک و نیاز به تجهیزات ایمنی داشته باشد.
کیفیت جوش پایین: در مقایسه با روش ‌های پیشرفته ‌تر مانند جوشکاری قوسی با الکترود پوشش ‌دار (SMAW)، کیفیت جوش در CAW کمتر است.
محدودیت در مواد: این روش بیشتر برای فلزات نازک و سبک کاربرد دارد و برای فلزات ضخیم یا پیچیده مناسب نیست.
سرعت پایین: سرعت جوشکاری در این روش نسبت به روش‌ های جدیدتر کمتر است.
احتمال ایجاد تخلخل در جوش: به دلیل نفوذ هوا به حوضچه مذاب، احتمال ایجاد تخلخل در جوش بالا است.

کاربردهای جوشکاری CAW

جوشکاری قوسی کربنی دارای کاربردهای متعددی است که عبارتند از:

تعمیرات سبک: به دلیل دقت بالا، برای تعمیرات سبک و جوشکاری قطعات کوچک و ظریف مناسب است.
جوشکاری فلزات نازک: برای جوشکاری فلزات نازک مانند ورق‌ های فولادی، آلومینیوم و مس استفاده می ‌شود.
کارهای هنری و دستی: به دلیل قابلیت‌ های کنترل بالا، این روش در کارهای هنری و صنایع دستی نیز کاربرد دارد.
جوشکاری تعمیراتی: برای تعمیرات کوچک و جوشکاری در مکان‌ هایی که دسترسی به برق محدود است، از این روش استفاده می ‌شود.
جوشکاری قطعات ریخته ‌گری: برای پر کردن حفره‌ ها و ترک‌ های موجود در قطعات ریخته‌ گری از این روش استفاده می‌ شود.
جوشکاری پیش گرم: برای پیش گرم کردن قطعات قبل از جوشکاری با روش ‌های دیگر از این روش استفاده می ‌شود.

منابع:

https://persialaser.com