تجهیزات مانع از تشعشع

اگرچه تشعشع یکی از بزرگترین پیشرفت های تکنولوژیکی عصر ما است، اما پدیده ای است که خطرات خاص خود را نیز به همراه دارد. پرتودرمانی در بسیاری از زمینه های پزشکی از درمان سرطان گرفته تا تکنیک های تصویربرداری استفاده می شود. با این حال، اثرات منفی تشعشع بر موجودات زنده، انجام اقدامات حفاظتی را ضروری می کند. در این مرحله، تجهیزات حفاظت در برابر تشعشع وارد عمل می شوند و برای محافظت از سلامت متخصصان شاغل در بخش پزشکی ضروری می شوند.

تجهیزات حفاظت در برابر تشعشع لباس و تجهیزات ویژه ای است که برای محافظت در برابر اثرات مضر تشعشع طراحی شده است. هدف این تجهیزات محافظت از کاربر با جلوگیری یا جذب تشعشعات از ورود به بدن است. آنها معمولاً از موادی ساخته می شوند که تابش را جذب یا منعکس می کنند، مانند سرب. اجزای اصلی تجهیزات حفاظت در برابر تشعشع شامل پیش بند سربی، عینک، دستکش، ماسک صورت و سپر است. این تجهیزات به ویژه در محیط هایی که از تشعشعات شدید استفاده می شود، مانند اتاق های اشعه ایکس، بخش های پزشکی هسته ای و واحدهای رادیوتراپی استفاده می شود.

تجهیزات حفاظت در برابر تشعشع که در انواع مختلف با توجه به حوزه استفاده تولید می شوند، نه تنها محافظت موثری را ارائه می دهند، بلکه راحتی و تحرک کاربر را نیز در نظر می گیرند. به عنوان مثال، پیشبندهای سربی که برای استفاده طولانی مدت طراحی شده اند، ممکن است دارای طرح های ارگونومیکی باشند که توزیع وزن را بهینه می کند و در نتیجه به محافظت از کاربران در برابر درد کمر و کمر کمک می کند. علاوه بر این، عینک های سربی از آسیب اشعه به چشم جلوگیری می کنند، در حالی که دستکش های سربی محافظت ایمن از دست ها را فراهم می کنند.

استفاده از تجهیزات حفاظت در برابر اشعه نه تنها برای محافظت از متخصصان پزشکی بلکه از بیماران نیز مهم است. پوشش های محافظ برای جلوگیری از قرار گرفتن بدن بیماران در معرض تشعشعات غیر ضروری، به ویژه در طی روش هایی مانند اشعه ایکس یا رادیوتراپی استفاده می شود. این پوشش‌ها با اطمینان از اینکه فقط نواحی ضروری در معرض تشعشع قرار دارند، به محافظت از بافت‌های سالم کمک می‌کنند.

در نتیجه، تجهیزات حفاظت در برابر تشعشعات ضمن بهره مندی از کاربردهای مثبت پرتو در زمینه پزشکی، از اثرات مضر احتمالی محافظت می کنند. این تجهیزات نقش مهمی در تضمین ایمنی متخصصان مراقبت های بهداشتی و بیماران دارند و استفاده از آنها از الزامات استانداردهای ایمنی تشعشع است. برای همه افرادی که با تشعشع کار می کنند، آگاهی از این روش های حفاظتی و استفاده موثر از تجهیزات صحیح برای محافظت از سلامت و ایمنی خود اهمیت زیادی دارد.

دزیمترهای Thermoluminescent (TLD) و نشان‌های فیلم دستگاه‌های پوشیدنی هستند که سطوح قرار گرفتن در معرض تابش یونیزان را اندازه‌گیری می‌کنند. این ابزار اغلب توسط پرسنل در نزدیکی تنه پوشیده می شود، زیرا این نشان دهنده محل اصلی توده بدن و اندام ها است، اما ممکن است به اشیا نیز متصل شوند. این دستگاه‌ها معمولاً در فواصل طولانی برای ارزیابی قرار گرفتن در معرض تجمعی در محل باقی می‌مانند. آنها به عنوان دزیمترهای "خواندن تاخیری" در نظر گرفته می شوند زیرا ابزارها باید پس از قرار گرفتن در معرض پردازش شوند تا اندازه گیری دوز به دست آید.

ایمنی: باید تاکید کرد که دزیمترها هیچ حفاظت فعال یا کاهش دهنده ای در برابر تشعشعات مضر ندارند، در صورت قرار گرفتن در معرض دوزهای بالا به افراد هشدار نمی دهند و خود رادیواکتیو نیستند.

TLD ها

TLD ها از کریستال های فسفر تشکیل شده اند که تشعشعات یونیزان را در درجه اول با به دام انداختن قرار گرفتن در معرض گامای منتشر شده و نوترون اندازه گیری می کنند. برخی از TLD ها می توانند ذرات بتا را اندازه گیری کنند، اگر ابزار درست باشد. تراشه‌های کریستالی در پشت یک یا چند سپر تشعشع یا فیلتر قرار می‌گیرند تا سطوح قرار گرفتن در اعماق مختلف بافت را تعیین کنند. کریستال و فیلترها در یک نشان با برچسب های شناسایی قرار دارند.

هنگامی که در معرض تابش یونیزان قرار می گیرد، انرژی فرود توسط برخی از اتم های کریستال جذب می شود و در نتیجه الکترون های آزاد و حفره های الکترونی مربوطه تولید می شود. الکترون‌های آزاد توسط ساختار شبکه‌ای ناقص کریستال که در اثر ناخالصی‌های دوپینگ ایجاد می‌شود، در شکاف نواری به دام می‌افتند.

  کریستال توسط جریان الکتریکی، عنصر گرمایش، فرکانس RF، هوای گرم یا لامپ گرمایش گرم می شود و کریستال با ارتعاش، الکترون آزاد را به حالت اولیه خود باز می گرداند. یونیزاسیون به دام افتاده به صورت نور آزاد می شود که توسط لوله های فتو ضربی اندازه گیری می شود. این مقدار با تشعشعات یونیزه جذب شده توسط فسفر نسبت است و نشان دهنده دوز مصرفی برای فرد است، مشروط بر اینکه تجهیزات به درستی نصب شده باشند.

اندازه گیری  

نتایج اندازه گیری TLD توسط یک منحنی درخشش تفسیر می شود. از آنجایی که الکترون‌ها در شکاف بد در فواصل مختلف آزاد می‌شوند، شدت نور خروجی متفاوت است. هنگامی که شدت نور نمودار می شود، از بالاترین پیک برای تفسیر دوز تابش استفاده می شود. تنها کسری از انرژی فرودی توسط TLD جذب می شود. نسبت نور حرارتی ساطع شده در واحد جرم به دوز جذب شده به عنوان بازده ذاتی شناخته می شود.

TLD های مدرن دوز پوست، دوز چشم و دوز عمقی را همانطور که توسط دستورالعمل بخش 20 کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای ایالات متحده مشخص شده است، اندازه گیری می کنند، که مشخص می کند که اندازه گیری های مختلف برای اعماق بافت بیولوژیکی خاص در نظر گرفته می شود. بسیاری از TLD ها حاوی فیلترهای مختلفی برای تشخیص انرژی فوتون ها، عمق نفوذ آنها و ماهیت تابش تابشی هستند.

TLD ها در حین انباشت انرژی یا یک رکورد دائمی اندازه گیری نمی کنند. آنها را می توان بلافاصله پس از حذف تجزیه و تحلیل کرد، اما خواندن نتایج TLD را به صفر بازنشانی می کند. یونیزاسیون به دام افتاده پس از جدا شدن از منبع تشعشع آغاز می شود، بنابراین نتایج باید به سرعت تفسیر شوند. سیگنال های باقیمانده بالقوه را می توان به طور کامل از طریق آنیل حذف کرد. آنها را می توان تا زمانی که فسفر منقضی شود یا در اثر گرمای بیش از حد یا پردازش ناکافی در طول فرآیند بازپخت به خطر بیفتد، دوباره استفاده شود.  

کالیبراسیون یک جنبه مهم در خواندن TLD است. TLDها می‌توانند دوزهای کمتر از یک میلی‌رم را شناسایی کنند، اما قابلیت‌های تشخیص تشعشع مشابه با نشان‌های فیلم را برای بیشتر کاربردها دارند. دوزهای بالاتر دقت اندازه گیری را بهبود می بخشد، زیرا دوزهای پایین می توانند تا 15 درصد تحمل داشته باشند. این تلورانس در صورت کالیبره شدن می تواند تا یک درصد کاهش یابد. اندازه‌گیری یک TLD میدان بر میانگین اندازه‌گیری برای چندین TLDS کالیبره‌کننده تقسیم می‌شود و یک ضریب تصحیح برای بهبود کارایی هر TLD میدان ارائه می‌کند. 

  منبع:medikal